Iedereen in onze wijk kent de Theresiakerk
Als een centraal herkenningspunt staat het gebouw op de kop van de Apeldoornselaan. Toen het gebouw nog in gebruik was als kerk, was het voor veel mensen ook daadwerkelijk het middelpunt van het leven in de wijk. Inmiddels staat het gebouw al ruim 13 jaar leeg en ervaart bijna niemand meer de prachtige hoge ruimte binnen in de kerk.
Er zijn al veel plannen langsgekomen om het gebouw te herontwikkelen. Er was een concreet plan voor sloop en nieuwbouw, maar inmiddels is het tij gekeerd en werkt ontwikkelaar Kavel Vastgoed in een Plangroep met vertegenwoordigers uit de wijk aan een nieuw plan waarin de kerk behouden blijft: geen supermarkt met woontoren, maar een supermarkt met kerktoren!
Het plan is nog in een hele vroege fase en zal de komende tijd nog veranderen. Ook op deze site zal dus nog van alles veranderen. Maar vaststaat dat er naast de supermarkt ruimte zal zijn voor een maatschappelijke bestemming, een plek waar wijkbewoners elkaar kunnen ontmoeten. Dat kan van alles zijn, van een grand-café, tot een buurtrestaurant, of misschien zelfs een klein theater. De invulling is nog helemaal open. We vinden het belangrijk dat meer wijkbewoners hun stem laten horen. Liefs niet alleen met ideeën, maar ook met initiatieven. Want iedereen moet zich thuis voelen op deze plek. Dus denk vooral mee, en reageer via de reactiepagina.
Alle ideeën en wensen worden verzameld en meegenomen in de verdere uitwerking van de plannen. Via deze site koppelen we terug wat de reacties waren en wat de volgende stappen zullen zijn om van de Theresiakerk ook echt een plek te maken waar de hele wijk graag komt!
De Theresiakerk is een markant gebouw, op de hoek van de Apeldoornselaan en de Dierenselaan in Den Haag.
Ze is tussen 1929 en 1931 gebouwd, dus tegelijk met de rest van de wijk Rustenburg-Oostbroek. Je ziet de kerk al van ver – vanuit welke hoek je ook de wijk doorkruist. Tot 2006 in gebruik voor de katholieke eredienst, is het nu het moment dat de kerk een nieuwe bestemming zou moeten gaan krijgen. De kerk is gebouwd in de stijl van de Nieuwe Haagse School, een bouwstijl die kenmerkend is voor grote delen van Den Haag, en die architectuurliefhebbers aantrekt. 100 jaar geleden werden de eerste plannen getekend voor de grote stadsuitbreidingen van de jaren ’20-’30. Van die tijd is ook deze bouwstijl. Tegenwoordig staat de ‘jaren ’30 stijl’ weer volop in de aandacht. De kerk is het centrale onderdeel van dit cultuurhistorisch aanzicht van de wijk.
In de kerk is een gedenksteen te zien van de feestelijke eerste steenlegging op 23 september 1930 – een steen die de verwachting uitspreekt van een lang bestaan voor dit gebouw. Ondanks sloop en verbouwingen van enkele gebouwen in de wijk, is het oorspronkelijk ontwerp van de straten en woningen nog aanwezig. Het vormt daarbij de imposante markering van het planologisch vork-ontwerp van de hoek Apeldoornselaan-Dierenselaan. Deze vork-splitsing is kenmerkend voor de stadsontwerpen van Berlage – die de oorspronkelijke plannen voor de stadsuitbreidingen van die tijd maakte – en is in de wijk Rustenburg-Oostbroek nog zichtbaar.
De Theresiakerk is ontworpen door N. Molenaar jr. en J.B. van Sante. Bijzonder zijn de ruime, rustgevende bogen in de centrale ruimte, de houten plafondconstructie, de ingenieuze lichtinval. De Theresiakerk herkent iedere bewoner direct bij thuiskomst, het is een ankerpunt van het wijkgevoel.
Een plek met betekenis voor de wijk
Als katholiek religieus gebouw was de Theresiakerk plek van verbinding en bezinning in de wijk, gebouwd voor de arbeiders- en middenklasse in een tijd dat Den Haag sterk groeide. Ze gaf structuur aan het leven: naast de missen waren er activiteiten voor jongeren, werd er getrouwd, werden kinderen er gedoopt en uitvaarten voor overledenen gehouden. Door de tijd zijn er steeds nieuwe groepen naar onze wijk getrokken, en bijeenkomsten van bezinning en verbinding zijn verbrokkeld op verschillende plekken binnen en buiten de wijk. De uitdaging om mensen door verschillen in taal, geschiedenis en cultuur heen te verbinden is echter nog als vraagstuk belichaamd in het gebouw.